Διεθνής Συντονισμός Επαναστατικών Κομμάτων και Οργανώσεων - ICOR

1. Εισαγωγή: Η Αναγκαιότητα του Διεθνούς Επαναστατικού Συντονισμού

Στην εποχή του ύστερου καπιταλισμού, όπου οι αντιφάσεις του συστήματος οξύνονται και η παγκόσμια εργατική τάξη αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις, η ανάγκη για διεθνή συντονισμό και αλληλεγγύη μεταξύ των επαναστατικών δυνάμεων καθίσταται επιτακτική. Ο Διεθνής Συντονισμός Επαναστατικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICOR) αναδύεται ως μια απάντηση σε αυτήν την ιστορική αναγκαιότητα, επιδιώκοντας να ενώσει τις προοδευτικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση.

2. Ιστορική Αναδρομή: Από τη Διάλυση της Τρίτης Διεθνούς στη Δημιουργία του ICOR

Η ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από προσπάθειες συντονισμού και αλληλεγγύης. Από την Πρώτη Διεθνή του Μαρξ και του Ένγκελς μέχρι την Τρίτη Διεθνή του Λένιν, η εργατική τάξη πάντα αναζητούσε τρόπους να ενώσει τις δυνάμεις της πέρα από εθνικά σύνορα.

Η διάλυση της Τρίτης Διεθνούς το 1943 άφησε ένα κενό στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Οι επόμενες δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από διασπάσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ διαφόρων τάσεων του μαρξισμού. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 επέφερε περαιτέρω σύγχυση και αποπροσανατολισμό.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, το ICOR ιδρύθηκε το 2010 ως μια προσπάθεια να επανασυνδεθούν οι επαναστατικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντλώντας διδάγματα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες των προηγούμενων Διεθνών, το ICOR επιδιώκει να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο διεθνούς συνεργασίας.

3. Αίτια Δημιουργίας του ICOR: Η Διαλεκτική της Παγκόσμιας Πάλης

Η δημιουργία του ICOR δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών και αναγκών:

1. Παγκοσμιοποίηση του Καπιταλισμού: Η αυξανόμενη διασύνδεση της παγκόσμιας οικονομίας απαιτεί μια εξίσου παγκοσμιοποιημένη αντίσταση.
2. Κρίση του 2008: Η παγκόσμια οικονομική κρίση αποκάλυψε τις βαθιές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάγκη για εναλλακτικές λύσεις.
3. Άνοδος του Νεοφιλελευθερισμού: Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος απαιτεί συντονισμένη αντίσταση.
4. Περιβαλλοντική Κρίση: Η κλιματική αλλαγή και η οικολογική καταστροφή απαιτούν παγκόσμιες, συστημικές λύσεις.
5. Ανάγκη για Ιδεολογική Ανανέωση: Μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", υπήρχε ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των επαναστατικών στόχων και στρατηγικών.

4. Πεδία Δράσης του ICOR: Από τη Θεωρία στην Πράξη

Το ICOR δραστηριοποιείται σε πολλαπλά επίπεδα, συνδυάζοντας τη θεωρητική ανάλυση με την πρακτική δράση:

1. Ιδεολογικός Αγώνας: Προώθηση του μαρξισμού-λενινισμού και αντιπαράθεση με αστικές και ρεφορμιστικές ιδεολογίες.
2. Εργατικοί Αγώνες: Υποστήριξη και συντονισμός απεργιών και εργατικών κινητοποιήσεων σε διεθνές επίπεδο.
3. Αντιιμπεριαλιστική Πάλη: Αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και τις νεοαποικιοκρατικές πολιτικές.
4. Περιβαλλοντικό Κίνημα: Προώθηση οικοσοσιαλιστικών λύσεων στην κλιματική κρίση.
5. Γυναικεία Χειραφέτηση: Αγώνας ενάντια στην πατριαρχία και για την ισότητα των φύλων.
6. Διεθνής Αλληλεγγύη: Υποστήριξη επαναστατικών κινημάτων και αγώνων σε όλο τον κόσμο.

5. Στόχοι του ICOR: Προς μια Παγκόσμια Σοσιαλιστική Επανάσταση

Οι στόχοι του ICOR είναι φιλόδοξοι και μακροπρόθεσμοι, αντανακλώντας τη μαρξιστική αντίληψη για την ιστορική εξέλιξη:

1. Ανατροπή του Καπιταλισμού: Ο τελικός στόχος είναι η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση και η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.
2. Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού: Δημιουργία μιας νέας κοινωνίας βασισμένης στις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού.
3. Διεθνής Ενότητα: Ενίσχυση των δεσμών μεταξύ επαναστατικών κομμάτων και οργανώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.
4. Ιδεολογική Ανάπτυξη: Συνεχής ανάπτυξη και εφαρμογή του μαρξισμού-λενινισμού στις σύγχρονες συνθήκες.
5. Μαζικοποίηση του Κινήματος: Διεύρυνση της επιρροής των επαναστατικών ιδεών στις μάζες.

6. Το ICOR και η Ελληνική Πραγματικότητα: Μια Διαλεκτική Σχέση

Η Ελλάδα, ως χώρα της καπιταλιστικής περιφέρειας της Ευρώπης, αποτελεί ένα κρίσιμο πεδίο για την εφαρμογή των αρχών και των στόχων του ICOR:

1. Κρίση και Λιτότητα: Η ελληνική εμπειρία της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων αποτελεί ένα παράδειγμα των καταστροφικών συνεπειών του νεοφιλελευθερισμού.
2. Εργατικοί Αγώνες: Οι μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις στην Ελλάδα αποτελούν πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για το παγκόσμιο κίνημα.
3. Αντιφασιστική Πάλη: Η άνοδος και η πτώση της Χρυσής Αυγής προσφέρει πολύτιμα μαθήματα για την αντιφασιστική στρατηγική.
4. Προσφυγικό Ζήτημα: Η αντιμετώπιση του προσφυγικού στην Ελλάδα αναδεικνύει την ανάγκη για διεθνή αλληλεγγύη.
5. Γεωπολιτικές Εντάσεις: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν πεδίο εφαρμογής της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής του ICOR.

7. Η Αναγκαιότητα της Ταξικής Συνείδησης για τον Ελληνικό Λαό

Η απόκτηση ταξικής συνείδησης από τον ελληνικό λαό είναι κρίσιμη για πολλούς λόγους:

1. Κατανόηση της Εκμετάλλευσης: Η συνειδητοποίηση της ταξικής θέσης επιτρέπει την κατανόηση των μηχανισμών εκμετάλλευσης.
2. Υπέρβαση του Εθνικισμού: Η ταξική συνείδηση βοηθά στην υπέρβαση εθνικιστικών αυταπατών και στην ανάπτυξη διεθνιστικής αλληλεγγύης.
3. Αντίσταση στη Λιτότητα: Η κατανόηση των ταξικών συμφερόντων ενισχύει την αντίσταση στις πολιτικές λιτότητας.
4. Πολιτική Χειραφέτηση: Η ταξική συνείδηση είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη αυτόνομης πολιτικής δράσης της εργατικής τάξης.
5. Οικοδόμηση Εναλλακτικών: Η συνειδητοποίηση της ταξικής θέσης είναι απαραίτητη για τη συμμετοχή στην οικοδόμηση σοσιαλιστικών εναλλακτικών.

8. Η Σημασία της Συμμετοχής σε ένα Διεθνές Κίνημα

Η συμμετοχή του ελληνικού λαού σε ένα διεθνές επαναστατικό κίνημα, όπως το ICOR, είναι ζωτικής σημασίας για πολλούς λόγους:

1. Υπέρβαση του Εθνικού Πλαισίου: Ο καπιταλισμός είναι ένα παγκόσμιο σύστημα και απαιτεί μια παγκόσμια απάντηση. Η συμμετοχή σε ένα διεθνές κίνημα επιτρέπει την υπέρβαση των περιορισμών του εθνικού πλαισίου.
2. Ανταλλαγή Εμπειριών: Η διεθνής συνεργασία επιτρέπει την ανταλλαγή εμπειριών και διδαγμάτων από αγώνες σε διάφορες χώρες, εμπλουτίζοντας τη στρατηγική και τακτική του κινήματος.
3. Αλληλεγγύη στην Πράξη: Η διεθνής οργάνωση επιτρέπει την άμεση έκφραση αλληλεγγύης σε αγωνιζόμενους λαούς, από απεργίες μέχρι αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες.
4. Αντιμετώπιση Κοινών Προκλήσεων: Ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση, και οι πολυεθνικές εταιρείες απαιτούν διεθνή συντονισμό για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
5. Ιδεολογική Ανάπτυξη: Η συμμετοχή σε διεθνείς συζητήσεις και αναλύσεις συμβάλλει στην ιδεολογική ανάπτυξη και στην εμβάθυνση της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας.

9. Προκλήσεις και Προοπτικές για το ICOR και το Ελληνικό Κίνημα

Παρά τη σημασία του, το ICOR και το ευρύτερο διεθνές επαναστατικό κίνημα αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις:

1. Ιδεολογική Σύγχυση: Η ανάγκη για σαφή διαχωρισμό από ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές τάσεις.
2. Οργανωτική Αδυναμία: Η ανάγκη για ενίσχυση των οργανωτικών δομών και της συνοχής του κινήματος.
3. Αντιμετώπιση της Καταστολής: Η αυξανόμενη καταστολή από τα καπιταλιστικά κράτη απαιτεί νέες μορφές οργάνωσης και αντίστασης.
4. Τεχνολογικές Προκλήσεις: Η ανάγκη αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών για την οργάνωση και τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών.
5. Μαζικοποίηση: Η πρόκληση της σύνδεσης με ευρύτερα στρώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Ωστόσο, οι προοπτικές για το μέλλον είναι ελπιδοφόρες:

1. Αυξανόμενη Δυσαρέσκεια: Η εντεινόμενη κρίση του καπιταλισμού δημιουργεί ευκαιρίες για την ανάπτυξη επαναστατικής συνείδησης.
2. Νέα Κινήματα: Η άνοδος νέων κοινωνικών κινημάτων, όπως το κίνημα για το κλίμα, προσφέρει ευκαιρίες για σύνδεση με νέες γενιές αγωνιστών.
3. Τεχνολογική Πρόοδος: Η τεχνολογία προσφέρει νέα εργαλεία για οργάνωση και επικοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο.
4. Διεθνής Αλληλεγγύη: Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση της ανάγκης για διεθνή συνεργασία ενισχύει τη θέση οργανώσεων όπως το ICOR.

10. Συμπέρασμα: Προς μια Νέα Εποχή Διεθνούς Επαναστατικής Δράσης

Το ICOR αντιπροσωπεύει μια σημαντική προσπάθεια αναζωογόνησης του διεθνούς επαναστατικού κινήματος στον 21ο αιώνα. Για τον ελληνικό λαό, η συμμετοχή σε αυτό το κίνημα δεν είναι απλώς μια επιλογή, αλλά μια ιστορική αναγκαιότητα.

Η οικοδόμηση ταξικής συνείδησης και η ενεργός συμμετοχή στο διεθνές επαναστατικό κίνημα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει ο σύγχρονος καπιταλισμός. Μόνο μέσα από την ενότητα και τον συντονισμό των επαναστατικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο μπορούμε να ελπίζουμε στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Ο δρόμος προς τη σοσιαλιστική επανάσταση είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά με τη σωστή οργάνωση, θεωρία και πράξη, είναι ένας δρόμος που μπορούμε και πρέπει να διανύσουμε. Το ICOR προσφέρει ένα πλαίσιο για αυτόν τον αγώνα, και η ενεργός συμμετοχή του ελληνικού λαού σε αυτό μπορεί να συμβάλει σημαντικά τόσο στην εθνική όσο και στην παγκόσμια πάλη για τον σοσιαλισμό.

Όπως έγραψε ο Καρλ Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο: "Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!". Αυτό το σύνθημα παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, και το ICOR αντιπροσωπεύει μια σύγχρονη προσπάθεια να το κάνουμε πραγματικότητα.